برنامههای توسعهای کشورهای پیشرو فولادی بهویژه هندوستان، رفع محدودیتهای کرونایی و بازگشت دیگر شرکتها به مدار تولید، خطری برای بازارهای صادراتی فولاد ایران است و باید از حالا برای صادرات ۱۵میلیون تنی در افق ۱۴۰۴ برنامه داشته باشیم.
بهگزارش فولادسنتر بهنقل از روزگار معدن، کیوان جعفریطهرانی درخصوص هدفگذاری تولید فولاد به میزان ۵۵میلیون تن در افق ۱۴۰۴ افزود: هرچند صحبتهای اولیه بر رسیدن به تولید قطعی ۵۵میلیون تنی فولاد تا پایان سال ۱۴۰۴ بود، اما امروز صحبت از دستیابی به ظرفیت تولید ۵۵میلیون تنی است و تولید قطعی را بین ۸۰ تا ۸۵ درصد ظرفیت پیشبینی میکنند.
وی بیانداشت: به این ترتیب، تولید قطعی فولاد رقمی بین ۴۴ تا ۴۶.۷ میلیون تن خواهد شد و مازاد بر آن نیز با توجه به طرحهای توسعهای دیگر کشورها و کاهش مصرف سرانه فولاد در کشورمان، ضروری به نظر نمیرسد.
این کارشناس ارشد بازارهای بینالمللی معدن و فولاد یادآور شد: در حدود یکسال و نیم گذشته به دلیل مشکلات تحریمها و شیوع کرونا، ساختوسازها در کشور محدود شد و هرچند پیشبینیها حاکی از برداشته شدن تحریمها در طول فعالیت دولت جدید است، اما واقعیت این است که افزایش مصرف سرانه هم آنقدر نخواهد بود که بتوان در افق چشمانداز با تولید ۴۵ میلیون تنی، حتی تا ۳۰ میلیون تن فولاد مصرف کرد و در آن سال باید بتوانیم دستکم ۱۵ میلیون تن صادرات فولاد داشته باشیم.
جعفریطهرانی توضیحداد: نگاهی به آمارها نشان میدهد دو سال پیش صادرات حدود ۹تا ۹.۵ میلیون تن و پارسال صادرات حدود ۸.۵ میلیون تنی فولاد به ثبت رسیده و این، به معنای افت حداقل ۱۰ درصدی صادرات در این حوزه است.
وی ادامهداد: این کاهش صادرات در ۶ماهه نخست پارسال به دلیل محدودیتهای اعمال شده از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت (که فولادسازان فقط میتوانستند ۲۵ درصد محصول تولیدیشان را صادر کنند) بیشتر بود، اما در نیمه دوم سال آن را جبران کردند.
این تحلیلگر ارشد حوزه معدن و صنایعمعدنی اضافهکرد: در۳ ماهه پایانی سال گذشته بهویژه ماههای بهمن و اسفند فولادسازان کشورمان خوش درخشیدند و توانستند کسری صادرات را که تا اوایل بهمن به حدود ۳میلیون تن رسیده بود، به کمتر از یک میلیون تن برسانند.
وی در ادامه به کشوری نظیر هندوستان در منطقه اشاره کرد که برنامههای توسعهای بزرگی تعریف کرده و افزود: هندیها افق چشمانداز تولید فولادشان را برای سال ۲۰۳۰ و ۲۰۳۱ تعریف کردهاند تا به ظرفیت تولید ۳۰۰ میلیون تنی و تولید قطعی ۲۵۰ میلیون تنی برسند.
جعفریطهرانی بیان کرد: این ارقام در مقایسه با تولید ۱۱۰ میلیون تنی فعلی آنها رشد بیش از ۲۲۷ درصدی نشان میدهد و این هدف که قرار است در ۱۰ سال محقق شود، هدفی بسیار بزرگی است.
وی گفت: در ماههای گذشته شاهد بودیم به دلیل شیوع موج جدید کرونا در این کشور، بسیاری از فولادسازان هندی که به شیوه کوره قوس الکتریکی و در تولید آهناسفنجی به شیوه گازی (بهجای زغال) کار میکردند، مجبور به کاهش یا توقف خطوط تولید فولادشان شدند و خطوط تولید اکسیژنشان را به بیماران و بیمارستانها اختصاص دادند.
این کارشناس ارشد بازارهای بینالمللی معدن و فولاد خاطرنشانکرد: این مشکل اکنون رفع شده و کاهش تولید اتفاق افتاده از اواخر ماه آوریل و در طول ماه می، همچنین در ماه جاری (ژوئن) جبران میشود.
وی ادامهداد: برنامه افزایش تولید سالیانه حداقل ۱۵ میلیون تنی فولاد هند میتواند برای ایران خطرناک باشد، زیرا علاوهبر کوچک کردن سهم ایران در بازارهای صادراتی، سایر فولادسازان ژاپنی، کرهای، آلمانی و اروپایی که تولیدشان متاثر از پاندمی کرونا آسیب دیده بود، به مدار تولید بازخواهند گشت و میتوانند بر بازارهای صادراتی ایران تاثیرگذار شوند.
جعفریطهرانی تصریحکرد: به همین دلیل باید از هماکنون پیشبینیهای لازم را داشته باشیم تا در افق ۱۴۰۴ به ۱۵ میلیون تن صادرات دست یابیم.
وی بیانداشت: البته اگر ایران بخواهد به تولید قطعی ۵۵ میلیون تن فولاد دست یابد، باید حداقل هدفگذاری صادراتی ۲۰ میلیون تنی داشته باشد که بسیار بلندپروازانه و دور از انتظار است.
ذخایر محدود سنگآهن
این تحلیلگر ارشد حوزه معدن و صنایع معدنی، در ادامه به ذخایر محدود سنگآهن کشور اشاره کرد و گفت: اگر قرار باشد به تولید قطعی ۵۵میلیون تنی برسیم، ذخایر کشور فقط پاسخگوی ۱۴سال پس از افق چشمانداز خواهد بود، به همین ترتیب با دستیابی به تولید قطعی حدود ۴۵ میلیون تنی، ذخایر سنگآهن فقط بین ۱۷تا ۱۹ سال دوام خواهند آورد.
وی ادامه داد: در هر صورت، این مدت زمان کوتاه است و باید بهجد به دنبال اکتشافات جدید و جذب سرمایهگذاری برای اکتشاف و استخراج معادن جدید سنگآهن باشیم تا وابستگیمان را همچون درحالحاضر به واردات سنگآهن قطع کنیم.
جعفریطهرانی یادآور شد: در غیر این صورت، با توجه به افزایش تولید بسیاری از کشورها در طول سالهای آینده ازجمله هندوستان و نیاز خودشان به ذخایر سنگآهنشان، امکان واردات سنگآهن از آنها سخت خواهد بود.
وی در عین حال اظهار کرد: چین، اوج تولید فولاد خود را در سال ۲۰۲۵ خواهد داشت و پس از آن تولیدش با کاهش مواجه خواهد شد، زیرا هدفگذاری کرده تا در سال ۲۰۳۰ تولید فولادش را «سبز» کند.
این کارشناس ارشد بازارهای بینالمللی معدن و فولاد توضیحداد: انتقال فناوری تولید فولاد از روش کوره بلند به روش قوس الکتریکی و سپس فناوری هیدروژنی و فولاد سبز زمانبر است و سبب میشود تولید فولاد چین از سال ۲۰۲۵ کاهش یابد، هرچند این کاهش با افزایش تولید سایر کشورها از جمله هندوستان جبران خواهد شد.
این مطلب را به اشتراک بگذارید